Ik ben geen boekenverslinder, een magazine of een leerboek dat heb ik nog wel eens gekocht en gelezen, maar voor de rest lees ik alleen maar SMSjes, WhatsAppjes, FaceBook, Twitter en websites.

Ik heb wel eens boeken gelezen, maar uit vrije wil valt dat op 1 hand te tellen.
De boeken van Kluun heb ik gelezen nadat mn vriendin ze uit had, en vroeger nog 2 jeugdboeken over Greenpeace geschreven door Rob Zadel (fictieve naam).

Voor school heb ik natuurlijk wel eens boekverslagen moeten maken en had daarvoor boeken moeten lezen, ik had de mazzel als een van de eerste en weinige over internet te beschikken (33K6 modem, en dikke telefoontikken). Docenten hadden het internet nog niet ontdekt en daardoor kon ik heel makkelijk boekverslagen downloaden zonder dat het opviel.
Nadeel was wel dat we een een mondelinge overhoring kregen.. SLIK! Geen idee hoe, maar ook dat heb ik overleeft.

In talen ben ik slecht, helemaal het schrijven, maar dat zal je ongetwijfeld wel eens zijn opgevallen. Ik heb moeite met d, t, dt, sommige woorden met de v of f. Soms kom ik er gewoon niet uit en wil ik niet helemaal dom overkomen en zoek ik naar andere woorden of complete zinnen om onder mijn taalprobleem uit te komen.

Kom bij mij dan ook niet aan met zinsontledingen etc. dat is namelijk ook kansloos. Op de middelbare school kon ik leren wat ik wilde maar het resultaat was altijd triest, bij engels kregen we elke week een schriftelijke overhoring van 20 woorden, 10 nederlandse en 10 engelse woorden die we moesten vertalen. 1 fout was 1 punt aftrek. Elke week hoorde ik “Lex, een paaltje” een 1 dus. Terwijl ik het wel leuk vind op in het engels te communiceren met buitenlanders! Misschien heeft het internet wel wat geholpen, jarenlang chatten met Engelsen, Noren, Zweden, Zwitsers heeft me toch nog wat bijgeleerd om te kunnen communiceren in het engels.

Maar ik dwaal af.. Ik besloot een boek te kopen….

Mijn collega Richard Schuurman heeft een boek geschreven, Spoor naar Woeste Hoeve:

Op 8 maart 1945 schoot een Duits vuurpeloton bij Woeste Hoeve 117 mannen dood als vergelding voor de aanslag op SS-generaal Hanns Rauter. Onder de doden bevond zich de 23-jarige Poolse oorlogsvlieger Czesław Oberdak. Niemand (her)kende hem en hij werd naamloos begraven. Aangespoord door een brief van Oberdaks zus, die onvermoeibaar was blijven zoeken naar haar verdwenen broertje, verdiepte journalist Richard Schuurman zich in deze zaak. Bijna twintig jaar later kreeg de naamloze dode zijn identiteit terug. In dit boek is de zoektocht van Schuurman verweven met het levensverhaal van Oberdak, die met zijn vliegtuig een noodlanding maakte, ondergedoken zat, gevangen werd genomen en geëxecuteerd. Op basis van verklaringen van de betrokken hoofdpersonen, reconstrueert Schuurman de gebeurtenissen bij Woeste Hoeve. Ook zoekt hij antwoord op de vraag waarom slechts één man gevangen heeft gezeten voor de grootste executie die de Duitsers in Nederland hebben uitgevoerd.

Door de inzet van Richard heeft hij op 29 april 2011 een lintje gekregen en is nu Lid in de Orde van Oranje Nassau en afgelopen woensdag kreeg hij als dank voor zijn zoektocht een  Poolse onderscheiding.

Ik ga hem lezen! Ten eerste omdat de 2e oorlog mij altijd heeft geïnteresseerd en ten tweede omdat het Richard zijn beste en mooiste verhaal is die hij heeft gemaakt en dat vind ik mooi en omdat ik trots op hem ben!

Mijn recensie over zijn boek zal volgen, al ben ik niet een in-1-dag-boek-uitlezer dus het kan even duren.

Zelf bestellen? KLIK HIER