Respecteer en leef er mee!

Ik kom uit een gezin van 4 kinderen en 2 ouders. Mijn vader werkte altijd (en nu nog steeds) full-time, mijn moeder was “huisvrouw”. Als ik thuis kwam van school was mijn moeder er altijd, lekker een bakje thee drinken met een koekje of een chipje en daarna lekker buitenspelen of als het weer eens regende binnen met mn broertjes en zusje of vriendjes.

Wij hadden geen auto, wij gingen niet naar 10 pretparken en elk jaar 3 keer op vakantie. Sterker nog, soms gingen wij maar 1 keer per 2 jaar en dan in Nederland met de tent/vouwwagen en de auto geleend van opa. Op Texel kan ik de weg wel dromen ik kan er zelfs zonder navigatie rijden! (dat lukt me in Almere-Haven nog niet eens). Op de Veluwe zijn we ook een aantal keer geweest en daar heb ik altijd de dikste lol gehad. Terwijl klasgenoten en buurtkinderen naar Frankrijk, Spanje of waar dan ook naar toe gingen, heb ik mijzelf nooit verveeld. Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik ook maar iets te kort kwam. 4 kinderen onderhouden op 1 (modaal)salaris was moeilijk en tegenwoordig onmogelijk! en steeds meer krijg ik daar respect voor hoe mijn ouders dat hebben geflikt.

Ik heb altijd de droom gehad om 2 kinderen te krijgen waarvan de oudste voor mijn 30e dan minimaal 1 jaar oud zou zijn. (Waarom zo precies? Geen idee.) Ikzelf heb jonge ouders en tussen mij en mijn broertje na mij, zit 2 jaar. Ik heb dat altijd als heel plezierig ervaren!

Ik heb het geluk dat mijn keuze en droom werkelijkheid is geworden en dat ik 2 kinderen (beide ruim voor mn deadline van mn droom) heb kunnen krijgen zonder medische toestanden. Ik ken in mijn omgeving genoeg mensen die dat geluk helaas niet hebben, of na veel medische toestanden, waarbij het dan uiteindelijk wel gelukkig gelukt is. Ik prijs mijzelf daarom ook als een erg gelukkig mens op dat vlak!

Waar sommige mensen zichzelf gelukkig prijzen om bewust te kiezen om te leven zonder kinderen, kiezen sommige mensen voor een leven met kinderen, en sommige mensen hebben spijtig genoeg niet het geluk om de keuze voor kinderen te verwezenlijken maar gaan wel verder met het leven, omdat het leven nu eenmaal verder gaat.

Nu ikzelf ouder ben geworden en 2 kinderen, een vriendin een koophuis en een halve dierentuin thuis heb, maak je keuzes waar je vroeger nooit bij nadacht. Gewoon omdat ze voor een kind niet van toepassing zijn en je ouders die keuzes moeten maken. Keuzes waarvan je als ouder denkt dat die goed zijn voor het kind en het gezin. Immers geen kind is hetzelfde net als een gezinssamenstelling, inkomen, werktijden etc.. Dus iedereen maakt andere keuzes. Helaas worden die keuzes niet door iedereen gewaardeerd, gerespecteerd of niet begrepen.

Wij hebben er voor gekozen zoveel mogelijk bij onze kinderen te zijn, wij wilde dolgraag kinderen en wij zijn van mening dat je ze dan niet zoveel mogelijk wegbrengt naar de oppas, opvang of wat dan ook. Veel liever voor minder geld en minder luxe kiezen om te kunnen genieten van het vaker bij ze zijn, zelfs al kun je ze nog achter het behang plakken.

Vorig jaar hebben wij een stap terug genomen qua werktijden, we merkten door onze werktijden (onregelmatig, wisseldiensten, weekenddiensten) dat wijzelf er aan onderdoor gingen. Te veel gehaast, gestress om alles rond te breien en toch zoveel mogelijk bij onze kids te zijn en dat merkten de kinderen ook. Ik was al even daarvoor van een 36 naar 32 urige werkweek gegaan en Manon ging van een 32 naar 16 urige werkweek. Rust en regelmaat (zover dat kan met flexibele roosters) is gewoon belangrijk en zeker voor onze kinderen, laat ze een keer 2 uur langer op en je merkt het 2 dagen later nog. (Daarom blijven wij op visite ook nooit lang, voorheen hadden ze thuis hun middagslaapje nodig en nu nog ‘s avonds op tijd naar bed.) Natuurlijk gaat er door zo een beslissing wel wat veranderen. Het inkomen daalde met 10.000 euro in een jaar, dus geen kinderopvang, dat was nu gelukkig niet meer nodig want Manon en ik konden onze vaste vrije dagen i.c.m. met oppas van oma perfect combineren. Een auto de deur uit en her en der wat gaan bezuinigen. Wij hebben dit niet alleen voor onszelf gedaan maar ook voor onze kinderen, wij vinden regelmaat belangrijk en ook dat wij er voor ze zijn en niet om ze bij elk wissewasje ze naar een oppas te brengen.

Mijn vader zegt er nu enorm van te balen, dat hij ons niet zoveel heeft kunnen zien opgroeien, dat hij er niet zoveel voor ons was toen ik en mijn broertjes en zusje klein waren, dat hij ons doordeweeks alleen tussen het avondeten en naar bed gaan en in het weekend tussen het eeuwige geklus in huis en de boodschappen doen door zag. Ik heb het hem nooit kwalijk genomen, nu niet en dat zal ik ook nooit doen. Maar ik snap nu wel wat hij bedoeld. Voor je het weet zijn ze het huis uit en daarom wil ik veel van mijn kinderen genieten en er voor ze zijn en bij ze zijn nu het nog kan, want de tijd vliegt en je kunt dat maar 1 keer meemaken!

Natuurlijk veranderd er door de keuzes die je maakt je leven, uitgaan van 6 dagen in de week naar 0, vrienden die zie je niet meer, omdat ze nog niet aan huisje, boompje, beestje zijn begonnen of andere keuzes maken en/of er anders mee omgaan. Jammer? Jawel, maar het is mijn keuze geweest, mijn wens en mijn volgende levensfase te starten. En als er mensen zijn die daar niet mee kunnen omgaan of het niet begrijpen dat ik die keuzes maak, is dat hun probleem, niet de mijne! Maar alsjeblieft, respecteer dat. Dring niet telkens je mening op, maak van mijn keuze niet een probleem. Natuurlijk laat ik soms leuke uitjes of wat dan ook liggen, maar ik kies voor mijn kinderen, om bij ze te zijn en te genieten van de wens die in vervulling is gegaan om 2 kinderen te mogen krijgen. Dat is mijn keus en respecteer die, praat niet namens een ander of houd je mond en leef er mee.

PUNT.

Comments

comments

12 comments

  1. Mooi geschreven schatje! Helemaal met je eens! Je bent een topper!

  2. Cindy Doffer zegt:

    duzzzzz das meer dan duidelijk denk ik, idd heel mooi geschreven. echte vrienden zullen je keuzes no matter what respecteren!
    Ik vind het heel knap hoe jullie beide zo bij jullie standpunt blijven, ik kan me er helemaal in vinden.
    wij doen ook niet aan oppas/opvang daarvoor heb ik niet voor kinderen gekozen.
    =) xxx

  3. En toch wil ik mijn mening geven: ik vind het een hele knappe keuze in deze tijd en heb zeker respect voor dat jullie voor jullie eigen leven kiezen!

  4. Acht jaar geleden precies dezelfde beslissingen genomen. Maar nu de kinderen groter worden komt er langzaam weer meer ruimte voor flexibeler werken, meer werken, langer ergens 's avonds blijven, een halve middag voor jezelf (ze redding zichzelf). Dat gaat geleidelijk en wellicht is dat jullie voorland.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *