Wij zijn bezweken onder druk, bezweken door het opbieden door moeders op het schoolplein hoe fantastisch hun kind is, hoe goed ze al kunnen fietsen zonder zijwieltjes, hoe zindelijk hun kind ’s nachts wel niet is, hoe goed ze al kunnen kleuren, hoe goed ze al kunnen schrijven, hoe goed ze al kunnen zwemmen, hoe goed….
Luca moet nu ook op zwemmen anders kunnen we niet meer meebieden hoe fantastisch goed ons kind is en dat hij echt beter is dan die van hun..
Ik durf me anders niet meer te vertonen, dadelijk denken ze dat we ons kind niet goed opvoeden. Ik denk dat we Luca ook alvast gaan inschrijven voor voetbal, acteerles, hockey en streetdance. Stel je voor dat Luca straks niet aan 2 of meer sporten kan gaan doen.
En daarom wilden we ZO SNEL mogelijk aan de slag met zwemles. Luca is al 4 jaar dus eigenlijk al heel oud voor zijn eerste les, sommige kindjes uit zijn klas zullen denk ik al aan hun C diploma beginnen en hebben al 4 kinderen gered… Na een paar zwemscholen gebeld te hebben, kwamen we uit bij Van Rheenensport in Almere hij kon meteen terecht, doe maar op maandag om 3 uur dan halen we hem wel eerder van school, dan kan iedereen zien dat hij zo fantastisch goed bezig is. (tot hun 5e zijn ze niet leerplichtig dus mag dat)
En daar gingen we dan, ik gewapend met mn andere fantastische zoon Stijn om om 2 uur Luca op te halen van school om meteen door te gaan naar het zwembad. Heel blij was Luca om me te zien, totdat hij besefte dat hij naar zwemles moest, hij wilde niet, hij protesteerde en ik probeerde hem te paaien met van alles, dat hij enthousiast werd om te gaan, want stel je voor dat er een verdwaalde moeder mij zou zien dat mijn fantastische en super goede zoon door de mand zou gaan vallen…
Eenmaal aangekomen bij de zwemles transformeerde Luca in een voorbeeldige leerling hij zag dat zijn neefje Joey in dezelfde zwemgroep zat als hij en Luca deed alles wat de juf en meester hem vroegen.. Nahja.. Alles?
Luca is blij na zijn eerste les en wilt graag weer! Wij zijn super trots op hem en dat hij nu niet wilde springen zal me aan mijn reet roesten, hij doet het op zijn tempo, voor mij hoeft hij niks te bewijzen, net als dat hij nog niet kan fietsen zonder zijwieltjes, dat hij nog niet recht kan knippen met een schaar, het maakt me niet uit dat hij ’s nacht nog niet altijd zindelijk is, en het boeit me ook niet dat hij zijn eigen kont niet geheel strontvrij krijgt.
Ik ben trots op wat hij kan en geniet van elke stap die hij maakt, en of hij daar nu snel of langzaam mee is maakt mij niets uit, laat hem genieten, laat hem kind zijn zonder de druk die er tegenwoordig heerst om altijd en overal te presteren, gewoon op zijn eigen tempo en het boeit mij geen bolle r**t of dat nou goed of slecht is naar de maatstaven van de opbiedmoeders van het schoolplein.
